Kristal Krallik

Biz, mahalle duvarlarina büyük harflerle:

‘SENI SEVIYORUM’ yazip.

Altina sevdigimizin adini degil de.

Kendi adimizi yazan bir nesiliz..

Bizim askimiz..

Kendisi için yapilani zaten bilir..

Ona göre yasar..

Sana sunulan büyük alkislar, sadece göz boyama alkislaridir.

Ne zaman ki çevrendeki saksakçilarin menfaati disinda bir is yaparsin, o vakit anlarsin gerçegi..

“Dibe vurdugunu sanip, bir dip daha oldugunu kesfedebiliyordu insan.” Sözündeki gibi bir dip ne kadar büyüyor görürsün...

O vakit alkis seslerinin yerine yüzüne inen tokat seslerini duydugunda, hissedecegin tek sey aci degil.

Dönüsü olmayacak pismanliklardir...

Ellerimizle eski bir barakaya çekip, duvarda asili duran kalkan ve kiliçlarla katletmedik mi aski.

Oysa ki, ne çok kaçacak yeri vardi askin o tenekeden barakada...

Simdi, en az ruhlarimiz kadar delik desik bu mekanda...

Neler arzulardik neleri düslerdik, katliamin önüne geçemedik belki

Ama sevgiyi yok etmekte birer usta idik.

Çünkü, birbirimizle savasmanin verdigi haz, herseyin üstüne geçmisti...

Büzüsmüs olan cigerlerime bir pipet atip sisirmek yerine, kalan son havayi bir anda çekiverdin, suni teneffüs saatlerinde.

Bir krallik kurmustum kendime sadece bana ait olan, tarifi olmayan duygularla beslenmis büyümüs gitmis en sonunda çökmüs bir krallik…